Reizen is leven

Note voor iedereen die dit leest: dit is geen Facebook. Dus als je alleen geïnteresseerd bent in de leuke kanten van reizen, lees dan vooral een ander blog;)

Heb ik mijn been gebroken? Nee. Ben ik vastgebonden aan een paal op schiphol? Nee. Was ik te laat voor mijn vliegtuig? Nee, ruim op tijd zelfs. Sorry mam. Afgelopen maandag was het dan zover. Mijn reis naar het unknown kon beginnen. Voordat ik vertrok had ik zondag twee lieve onverwachte bezoekjes van Yvette en Lisanne. Ook viel er een mooi dwarsligger op mijn vloer van Ylse. Maandag werd ik uitgezwaaid door Sylvia, mijn mams en zusje. Zo lief al die betrokkenheid bij mijn reis, dat geldt ook voor alle lieve berichtjes die ik heb gehad! #Ikvoelmegezegend

Joepie en Oh jeej het gaat nu dan echt gebeuren! Ik ga! Houdoe! 

Gedurende mijn eerste reis ontmoette ik een groot internationaal Indiaase schaker. We hebben veel gelachen om schaken en verschillen in cultuur. Op het vliegveld van moskou ontmoette ik een Frans meisje. Ze had net haar biertje over de bar gegooid en was nogal giechelig. Of ik ook bier wilde. Nee bedankt, daar moet ik alleen maar meer van naar de wc (jullie denken waarschijnlijk: dat was toch al je trademark?!), maar het kan nog vaker kan ik je vertellen. Het was erg gezellig. Onze communicatie ging in gebrekkig Engels van haar kant en gebrekkig Frans vanuit mij. Kun je het je voorstellen? 

De vlucht duurde ff wat langer door vertraging en de-icing van de vleugels. De volgende dag kwam ik heel in Bangkok aan. Bedankt Aeroflot! Natuurlijk was ik goed voorbereid. Ik hoor mijn zusje al lachen. Ik had geen idee waar mijn hostel lag en niemand had enig idee toen ik het vroeg. Oeps, dus toch niet zo goed voorbereid. Een meisje uit Duitsland hielp me verder. Eenmaal in mijn hostel bleek ik het verkeerde slot mee te hebben, waarvan ik de code niet wist. Bah. Het stapelt zich wel op: mijn goede voorbereiding. Ik wilde gewoon heel erg graag slapen. Daarnaast had ik ook nog last van andere emoties, maar ik ga me niet helemaal blootgeven, dus die houd ik lekker voor mezelf:). Gelukkig ontmoette ik daarna iemand die heel technisch allemaal slothandigheidjes wist, dus ook dat probleem was snel gefixt. En on top of that: 4 condooms langs mijn bed. Jakkes.

Na een lekker nachtje en een rondje zwembad ben ik daarna met een meisje die ik ontmoet heb in the City pillar shrine de stad rond gebanjerd op zoek naar verschillende mooie tempels. Tempels zijn erg rustgevend heb ik ontdekt. Waarom bouwen we die niet wat meer in Nederland? Ik zou er zo heen gaan. Helpt mensen misschien wel om te ontstressen in onze overhaaste cultuur. Ik zou ervoor tekenen. Mijn stappen heb ik ruimschoots gehaald! Meer dan 20000. Wel was ik zo dom om te weinig te drinken, dus heb ik daar een flinke koppijn kater aan over gehouden. No worries mam, het gaat goed;). En ben ik naar bed gegaan in plaats van naar Khoasan Road. Gelukkig heb ik niet zo'n last van Fomo (hè Nando).

Vandaag een chill dagje in mijn nieuwe hostel: iets alternatiever en ik denk 75% minder Nederlanders. Een bubble tea en een goddelijk maaltje genuttigd, geen idee wat het was, de kok sprak geen Engels. Er zaten alleen maar locals aan van die typische stalen tafeltjes met een mandje vol sauzen erop. Dat vind ik de mooiste avonturen die er zijn tijdens het reizen: lokale dingen proberen en een interessant gesprek voeren met de communicatie die voor handen is; in woorden, handgebaren of plaatjes. Heerlijk! 

Reizen is leven: met ups en downs. En die laatsten mogen ook besproken worden, anders wordt het een soort Facebook ervaring. Dat wil ik de thuisblijvers niet aandoen. Ik hou van oprechte verhalen. Die zul je dan ook kunnen lezen, als je wil.